Kωνσταντίνος Μανίκας: O μαθητής που άφησε άφωνο όλο το Facebook Η επιστολή του Κωνσταντίνου: Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς. ... Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν. Τι λέτε;;;;; Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;; Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά. - Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία; - Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο; - Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;; - Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου; - Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια; - Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο; - Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία; - Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου; - Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα; - Ποιος άφησε τόσους άνεργους; - Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία; - Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα; Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;; Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου. Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων; Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-; Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ; Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy; Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου, σ όλη τη χώρα. Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ . Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει. Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία. Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής: Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση; Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες; Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές; Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ; Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ; Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;; Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ; Από αύριο κιόλας , καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ' ένα τραγούδι , ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες» Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία . Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας ,το γέλιο των παιδιών σας. ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα» , παραθέτω τους βαθμούς μου.. Πηγή: http://www.kamikaze.gr/2013/05/k-o-facebook.html#ixzz2TCwzfwsR

Τα συναισθήματα του ανθρώπου – Παραμύθι Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: «Τι είναι το κρυφτό;». Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια-την οποία δεν την ενδιάφερε ποτέ τίποτα-να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο Άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει. «Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γεναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και το Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί. «….1000» μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον «ρυθμό» του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογγητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πλήγωσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει.

ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ!!!

Βρήκα το παρακάτω κείμενο και μου έκανε τόση εντύπωση που σας το παραθέτω αυτούσιο:

"Μακάρι στην ζωή όλα να ήταν όπως τα φανταζόμαστε. Δυστυχώς όμως πρέπει να συμβαδίζουμε με βάση όλα αυτά που μας συμβαίνουν και να προχωράμε μπροστά με όλα τα εμπόδια και τα προβλήματα που εμφανίζονται και μας ακολουθούν σαν σκιές δίπλα μας.
Αν με ρώταγε κανείς πριν ένα μήνα πως αισθάνομαι, θα έλεγα ότι έχει περάσει ένας ολόκληρος συρμός τρένου από πάνω μου. Χιλιάδες προβλήματα καθημερινά μου έλεγαν την καλημέρα τους. Κάποια μάλιστα ήταν και πολύ κακοί επισκέπτες και σε έκαναν να αναρωτιέσαι αν υπάρχει θεός που βλέπει την τυραννία σου και σε αφήνει να περνάς όλες αυτές τις δοκιμασίες. Άλλα πάλι λιγότερα επώδυνα σαν ένα τσίμπημα από κουνούπι που με τον καιρό θα φύγει.
Πραγματικά πριν ένα μήνα σκεφτόμουν τα χειρότερα στην ζωή μου ...; Είχα παραιτηθεί από την ρουτίνα της καθημερινότητας και είχα κλειστεί στον εαυτό μου. Και τι κατάλαβα? Ότι είχε μαζευτεί ένας σωρός από προβλήματα που με έκαναν καθημερινά να πέφτω στην κατάθλιψη και στην απραξία.
Σήμερα όμως ξύπνησα και είπα καλημέρα στον εαυτό μου και πραγματικά την εννοούσα. Σκέφτηκα πως άλλοι έχουν χάσει τους γονείς τους και παλεύουν μόνοι τους καθημερινά για να επιβιώσουν σε αυτήν την άγρια όπως έχει καταντήσει ζωή. Άλλοι δεν έχουν ένα πιάτο ζεστό φαί και γυρνάν από συσσίτιο σε εκδήλωση για να γευτούν λίγο από την τροφή που σε εμάς δεν έχει λείψει ακόμα από το τραπέζι. Άλλοι παρακαλάνε για να βρουν έστω μια δουλεία των εφτακοσίων ευρώ για να ζήσουν και να χαρούν όσο μπορούν αυτό που λέγεται καθημερινότητα.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα λοιπόν παρόλα τα προβλήματα που έχω και φυσικά κατατάσσονται στα πολύ σοβαρά δεν είναι τίποτα μπράτσα σε αυτά που περνάνε άλλοι. Έτσι αποφάσισα να χαμογελάσω στην ζωή να σταθώ στα πόδια μου και να ζήσω.
Οι γονείς και οι φίλοι μου, μου έμαθαν κάτι. Να ευχαριστώ τον θεό που κάθε μέρα ξυπνάω με υγεία και να χαμογελάω στον καθρέπτη μου καθώς θα του λέω καλημέρα.
Αποφάσισα λοιπόν να το κάνω και να ξεπεράσω τα προβλήματα μου με πίστη στον θεό αλλά και στα πόδια μου. Γιατί η ζωή σου δίνει μια φορά την ευκαιρία και πρέπει να την αρπάξεις και όχι να αρνείσαι την καθημερινότητα σου και να την αναβάλεις καθημερινά βάζοντας την σε ένα συρτάρι που δεν σκέφτεσαι ποτέ να ανοίξεις.
Με λίγα λόγια ...;. αγάπησε τον εαυτό σου μπορείς!!!"

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!

ΕΛΛΗΝΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΦΙΛΙΕΣ

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις ?, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις ?. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.
¨

Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000e. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000e λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις ? που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.

Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ´ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω . και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, . είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε.

Πες μου σε παρακαλώ . έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΚΡΙΝΙΑ!

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ! Βαρέθηκα όλη αυτή τη μιζέρια γύρω μου. Τη γκρίνια όλων των ανθρώπων κάθε μέρα από τη στιγμή που θα ανοίξουν τα μάτια τους μέχρι που θα τα κλείσουν.
Εντάξει δεν αμφιβάλλω ότι σαν χώρα περνάμε πολύ κρίσιμες στιγμές. Ιστορικές να τις πω; Μάλλον στο παρα-πέντε για το..."τελείωμα" μας. Όμως αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε ούτε τη δύναμη ούτε και το σθένος να κάνουμε κάτι άλλο, γιατί τουλάχιστον δεν σταματάμε να γκρινιάζουμε;
Πάω στο περίπτερο, "Αχ τι έχουμε να ζήσουμε ακόμα" μου λέει η περιπτερού. Μπαίνω στη δουλειά, "Τα δύσκολα τώρα έρχονται" μουρμουρίζουν οι συνάδελφοι.
Ωραία, είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ τα πράγματα! Το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε. Έχει κανείς να προτείνει κάτι καλύτερο; Ας το πει τότε!
Και δεν θέλω να το ρίξουμε στη πολιτική, αλλά καμία κυβέρνηση δεν είναι ικανή να μας βοηθήσει.
Μέσα μου όμως αναρωτιέμαι, φταίνε μόνο οι πολιτικοί; Ή μήπως φταίμε κι εμείς;
Και πριν αρχίσετε κι εσείς τη γκρίνια, να εξηγηθώ λιγάκι.
Ναι, ναι ξέρω. Οι πολιτικοί τα έφαγαν όλα τα κονδύλια, κι έκαναν βίλες και κότερα κι όλα τα συναφή και συμφωνώ μαζί σας.
Εμείς όμως τι κάναμε; Μήπως αφεθήκαμε στο όμορφο "ροζ" συννεφάκι μας κι απο δώ παν' κι οι άλλοι; Μήπως μας βόλευε ιδιαίτερα αυτή η κατάσταση της ρεμούλας, του εύκολου κέρδους και της ρουσφερολογίας;
Δεν ξέραμε ότι δεν είναι εφικτό να μπούμε όλοι στο δημόσιο; Δεν ξέραμε ότι αν κλείνουν οι επιχειρήσεις, η μία πίσω από την άλλη, δεν θα μείνει τίποτα σ' αυτή τη χώρα; Μήπως μας βόλευαν τα κονδύλια που -δεν ξέρω με ποιους τρόπους καταφέρναμε να πάρουμε-για να δημιουργήσουμε επιχειρήσεις, κι εμείς τα κάναμε αυτοκινητάρες, εξοχικά και διακοπές στην αλλοδαπή; Γιατί βλέπετε πως είναι δυνατόν να μην πάμε διακοπές στο εξωτερικό; Στην Ελλάδα θα πάμε; Πολύ μπανάλ!
Να μην έχουμε όλοι στην οικογένεια από ένα αυτοκινητάκι; Κι εξοχικό; Άσε τα είδη πρώτης ανάγκης όπως: 2-3 κινητά, MP3, laptop, κι άλλα "απαραίτητα" είδη.
Και άντε άλλο ένα δανειάκι για διακοπές, για έναρξη σχολικής χρονιάς, φοιτητικό, για χριστουγεννιάτικες διακοπές (γιατί το χωριό δεν μας κάνει πια).
Που πας μωρέ Καραμήτρο;;; Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους!
Ας δούμε τώρα πως θα ξεμπερδέψουμε!
Κι επιτέλους, αφού βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να ορθοποδήσουμε με όση περισσότερη αξιοπρέπεια μας έμεινε. Έτσι για να δούμε αν μας εχει μείνει καθόλου αξιοπρέπεια. Έχω άδικο;
Η γκρινιάρα!