ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΚΡΙΝΙΑ!

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ! Βαρέθηκα όλη αυτή τη μιζέρια γύρω μου. Τη γκρίνια όλων των ανθρώπων κάθε μέρα από τη στιγμή που θα ανοίξουν τα μάτια τους μέχρι που θα τα κλείσουν.
Εντάξει δεν αμφιβάλλω ότι σαν χώρα περνάμε πολύ κρίσιμες στιγμές. Ιστορικές να τις πω; Μάλλον στο παρα-πέντε για το..."τελείωμα" μας. Όμως αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε ούτε τη δύναμη ούτε και το σθένος να κάνουμε κάτι άλλο, γιατί τουλάχιστον δεν σταματάμε να γκρινιάζουμε;
Πάω στο περίπτερο, "Αχ τι έχουμε να ζήσουμε ακόμα" μου λέει η περιπτερού. Μπαίνω στη δουλειά, "Τα δύσκολα τώρα έρχονται" μουρμουρίζουν οι συνάδελφοι.
Ωραία, είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ τα πράγματα! Το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε. Έχει κανείς να προτείνει κάτι καλύτερο; Ας το πει τότε!
Και δεν θέλω να το ρίξουμε στη πολιτική, αλλά καμία κυβέρνηση δεν είναι ικανή να μας βοηθήσει.
Μέσα μου όμως αναρωτιέμαι, φταίνε μόνο οι πολιτικοί; Ή μήπως φταίμε κι εμείς;
Και πριν αρχίσετε κι εσείς τη γκρίνια, να εξηγηθώ λιγάκι.
Ναι, ναι ξέρω. Οι πολιτικοί τα έφαγαν όλα τα κονδύλια, κι έκαναν βίλες και κότερα κι όλα τα συναφή και συμφωνώ μαζί σας.
Εμείς όμως τι κάναμε; Μήπως αφεθήκαμε στο όμορφο "ροζ" συννεφάκι μας κι απο δώ παν' κι οι άλλοι; Μήπως μας βόλευε ιδιαίτερα αυτή η κατάσταση της ρεμούλας, του εύκολου κέρδους και της ρουσφερολογίας;
Δεν ξέραμε ότι δεν είναι εφικτό να μπούμε όλοι στο δημόσιο; Δεν ξέραμε ότι αν κλείνουν οι επιχειρήσεις, η μία πίσω από την άλλη, δεν θα μείνει τίποτα σ' αυτή τη χώρα; Μήπως μας βόλευαν τα κονδύλια που -δεν ξέρω με ποιους τρόπους καταφέρναμε να πάρουμε-για να δημιουργήσουμε επιχειρήσεις, κι εμείς τα κάναμε αυτοκινητάρες, εξοχικά και διακοπές στην αλλοδαπή; Γιατί βλέπετε πως είναι δυνατόν να μην πάμε διακοπές στο εξωτερικό; Στην Ελλάδα θα πάμε; Πολύ μπανάλ!
Να μην έχουμε όλοι στην οικογένεια από ένα αυτοκινητάκι; Κι εξοχικό; Άσε τα είδη πρώτης ανάγκης όπως: 2-3 κινητά, MP3, laptop, κι άλλα "απαραίτητα" είδη.
Και άντε άλλο ένα δανειάκι για διακοπές, για έναρξη σχολικής χρονιάς, φοιτητικό, για χριστουγεννιάτικες διακοπές (γιατί το χωριό δεν μας κάνει πια).
Που πας μωρέ Καραμήτρο;;; Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους!
Ας δούμε τώρα πως θα ξεμπερδέψουμε!
Κι επιτέλους, αφού βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να ορθοποδήσουμε με όση περισσότερη αξιοπρέπεια μας έμεινε. Έτσι για να δούμε αν μας εχει μείνει καθόλου αξιοπρέπεια. Έχω άδικο;
Η γκρινιάρα!